+34 669 419 048 · info@laiovento.gal
GL | EN
Nacionalismo, liberalismo e outros temas
Joan Fuster
Joan Fuster, considerado como o ensaísta catalán máis importante do século XX, é autor dunha ampla obra que constitúe unha das creacións intelectuais máis suxestivas non só da literatura catalá, senón do noso tempo. Ademais de ensaísta, foi historiador e un importante crítico literario, malia, como el afirmaba, non ser un especialista, un excelente, suxestivo e provocador articulista. O núcleo central da súa obra sitúase na tradición do humanismo moral clásico, de maneira preferente dos moralistas franceses, de Montaigne á Ilustración, sen esquecermos nomes como Karl Marx, Antonio Gramsci, Eugeni d’Ors, Josep Pla...
Sarcástico, irónico, escéptico, pesimista, dono dun estilo propio que sempre intenta atrapar o lector, a importancia da obra de Fuster, alén das súas dimensións e a súa importancia políticas, radica na súa modernidade, na ruptura co peso que a tradición –e os seus valores morais, mesmo en termos estéticos– continuaba a ter en xeral na cultura catalá, e na formulación dos problemas capitais da sociedade contemporánea. A súa obra, como afirma Gustau Muñoz, «é a semente dunha liberación que se quería completa: democracia radical, recoñecemento das nacións sen estado, dereitos individuais sen limitacións. Obra que continúa aínda a ser incómoda, talvez hoxe máis que nunca, porque pon sobre a mesa as contradicións da sociedade valenciana, da sociedade catalá, da sociedade española».
Con esta escolma de artigos e ensaios, Edicións Laiovento quere render homenaxe ao escritor valenciano ao se cumprir os cen anos do seu nacemento.
Presentación, selección e tradución de Xesús González Gómez
A nación dos mil viños
Martiño Santos Canosa
Xosé Gontá Sobrino
Toño Núñez Amigo-Rivadulla
A “Nación dos mil viños” -A guía galega para adentrarse no mundo do viño- busca ser unha iniciación combinada á cultura do viño en xeral, á súa proba sensorial e o panorama concreto dos viños galegos.
Retratos en fite
Xosé Manuel Beiras
Foi á volta do pasado verán que me veu un día ás mentes a idea dun libriño cun feixe de textos meus, nos que facía a miña moi persoal evocación de persoas coas que eu tivera trato de amizade ou camaradaxe, ou relación dalgún xeito discipular, no decurso da miña vida. Foran escritos ao longo dos anos, dende hai ben decenios, con ocasión dalgún evento que as atinxía ou solicitados para algunha publicación dedicada a calquera delas. Na miña confusa memoria, eu coidaba que non pasarían de ducia e media ou así, de xeito que darían para un libriño pequecho, unha sorte de recordatorio sentimental colectivo.
